تحقیق: اهمیت کار

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

اهمیت کار

فعالیت و کار، پایه و اساسی است که نظام آفرینش روی آن استوار می باشد و آن استکه ضامن بقای هر آفریده ای است. خدای متعال، آفریده های خود را مناسب حال هر یک، باوسایلی مجهز کرده که با به کار انداختن آن ها منافع را جلب و مضار را از خود دفعکند. انسان که شگفت ترین و پیچیده ترین نقش آفرینش است، نیازش از دیگر آفریدگان بیشتر می باشد و بدین سبب، به فعالیت بیش تری احتیاج دارد تا به وسیله آن، حوایج بیشمار شخصی خود را رفع نماید و هم نظام خانوادگی را که طبعا باید تشکیل دهد سرپا نگهدارد.

اسلام که دینی است فطری و اجتماعی، به همین ملاحظه، کسب و کار را واجبشمرده و برای افرادی که بی کار می نشینند ارزشی قایل نشده است. در اسلام، هر فردباید طبق سلیقه و ذوق خود، یکی از این همه حرفه و صنعت که خدای متعال فکر انسان رابه سوی آن ها هدایت فرموده است، انتخاب کند و از این راه روزی خود را به دست آورد وباری از بارهای اجتماعی را به دوش کشیده، در آسودگی مردم بکوشد. خدای متعال میفرماید: و ان لیس للانسانالا ما سعی؛ انسان تنها به وسیله کوشش و کار می تواند به جایی برسد (سورهنجم آیه 39). و از این جا است که بی کاری در اثر تنبلی در اسلام، شدیدا ممنوع است. مضار بیکاری

از بیان گذشته روشن شد که کار و کوشش، راهی است که آفرینش پیش پایانسان گذاشته تا با پیمودن آن، سعادت زندگی خود را دریابد و البته انحراف از مجرایخلقت و طبیعت اگر چه بسیار کم هم باشد، جز به ضرر انسان تمام نخواهد شد و در اینصورت، انحراف از امری که اساس نظام زندگی روی آن استوار است، جز بدبختی دنیا و آخرتدربر نخواهد داشت.

از این جا است که امام موسی کاظم (ع) می فرماید: در کارهااظهار سستی و خستگی مکن وگرنه دنیا و آخرت را از دست می دهی (کافی 5: 85، ح 2)،پیغمبر اکرم (ص) کسانی را که به بی کاری خو کرده، سنگینی زندگی خود را به دوشدیگران می اندازند، لعنت فرموده است (همان4: 12، ح9)امروز از راه سنجش هایروانی و اجتماعی به خوبی روشن شده است که قسمت اعظم مفاسد اجتماعی از بی کاری بر میخیزند. بی کاری است که چرخ اقتصادی و فرهنگی جامعه را از گردش باز می دارد و هرگونه انحطاط اخلاقی و خراقه پرستی را رواج می دهد.

کشاورزی و منافع آن

کشاورزی – که به وسیله آن، مواد غذایی جامعه تهیه می شود – به واسطه اهمیتی کهدارد، یکی از پسندیده ترین حرفه های انسانی است و به همین سبب، در اسلام تاکیدزیادی در اتخاذ این شغل وارد شده است.

امام صادق (ع) می فرماید: روز قیامت،مقام کشاورزان از هر مقامی بالاتر است (کافی5: 261، ح7)امام باقر (ع) میفرماید: هیچ کاری از زراعت بهتر و فایده آن عمومی تر نیست، زیرا نیکوکار و بدکار،چرنده و پرنده، از آن نفع می برند و به زبان حال، کشاورز را دعا می کنند (همان: 260، ح5)

بی‌کاری و سربار جامعه بودن، ننگ و فسادآور است، در حالی که کسب و کار و اشتغال، طلب روزی و سربار مردم نبودن یک فضیلت و عبادت به شمار می‌آید.

از اهل بیت(علیهم السلام) نقل شده است:

عبادت، ده جز دارد که نه بخش آن طلب روزی حلال، دنبال کسب و کار حلال رفتن و نان حلال برای زن و بچه تهیه کردن است.

بی‌کاری و فساد

بی‌کاری و سربار جامعه بودن در اسلام یک عمل زشت و ضد ارزش به شمار می‌آید.

امام صادق(علیه السلام) فرمود:

اِنَّ اللهَ یبْغِضُ کَثْرَﮤَ النَّوْمِ و کَثْرَﮤَ الفَراغِ

خداوند متعال پرخوابی و بی‌کاری زیاد را دوست ندارد.[۱]

امام موسی کاظم(علیه السلام) فرمود:

اِنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ لَیبْغِضُ الْعَبْدَ النَوّامَ، اِنَّ اللهَ یبْغِضُ الْعَبْدَ الفارِغَ.

خداوند با آدم پرخواب و آدم بی‌کار دشمن است.

در برخی احادیث، دنبال کسب و کار نرفتن، نشانه کم‌عقلی بیان شده است. امام صادق(علیه السلام) فرمود: تَرْکُ التِجارَﮤِ ینْقَصُ الْعَقْلَ.

رها کردن کسب و کار، عقل را کم می‌کند.

فردی از امام صادق(علیه السلام) اجازه خواست که کسب و کار را تعطیل کند، حضرت او را از این کار نهی کرد و فرمود:

لاتَتْرُکْها فَاِنَّها مَذهَبَـﮥٌ لِلْعَقْلِ.

هرگز کار و تجارت را ترک نکن؛ زیرا عقل را از بین می‌برد.[۲]

در بعضی احادیث آمده است که دعای یه گروه، مستجاب نمی‌شود، یکی از آن‌ها، آدمی است که در خانه می‌نشیند و کار نمی‌کند و می‌گوید: خدایا! روزی مرا برسان.

بعضی از آدم‌های تنبل که برای کار نکردن دنبال بهانه می‌گشتند، وقتی آیه تقوا نازل شد:

* وَ مَن یتَقِ اللهَ یجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لایحْتَسِبُ *

هرکس تقوا پیشه کند خداوند برای او گشایش قرار می‌دهد و از هر راه بی‌گمان روزی‌اش را می‌رساند.[۳]بهانه خوبی به دست آوردند. درِ خانه‌هایشان را بستند و در خانه نشستند و گفتند: خداوند روزی ما را تضمین کرده است، ما تقوا پیشه می‌کنیم و خداوند روزی ما را می‌رساند. خبر به رسول خدا(صلی الله علیه وآله) رسید، حضرت آنان را احضار و توبیخ کرد و فرمود: چه‌کار می‌کنید؟ عرض کردند: امروز بی‌کاریم. حضرت فرمود: